I Love You, Life

aren't we all just messed-up pieces?

like broken shards of colored glass?
each
piece

representing a different time when we lived,

we loved,

we were alive,

and then

we were left,

shattered,

only to find we had another purpose in being left behind.

for else who could take the light from the sun and tear it apart into a million colors,

but the glass mosaics that we had become.

and now when the light passes through,

selected,

but our torn hues.

the myriad colors of the unbeatable sun,

dancing,

with glee.
then,

for any who looked within us,

or beyond where the light hit the ground they would see,

glinting and shimmering,

® Original Poem by Meowter Space

Quarantined

Pagtakbo ng oras na tila'y walang humpay 
Sa isang gabing malamig ang simoy, 
Dala'y samyo ng tubig alat 
Sa pigurang nakatingala sa alapaap. 
Itinuwid ang bola ng sinulid Patungo sa mga bituing marikit. 

Dalawang mata'y ipinikit; 
Payapang inalala ang lahat ng mga pasakit. 
Kinimkim nang ilang dekada, 
Sa pusong napuno ng takot at pag-aalala. 
Nag-aalab ang poot at pagkasi, 
'Di mawari kung alin ang magwawagi. 
Tila ako'y nasa isang teatro. 
Patuloy kong ginagampanan ang karakter na inilaan, 
Kung saan ako'y isang hamak na tumitingala 
At inaasam ang isang bituing marilag. 
Sa pagpapatuloy ng palabas, 'Di ko sukat akalaing ako'y masisilayan, 




Pinansin, 
inalagaan, 
at hinagkan. 

Ang puso'y napuno ng kapayapaan at kagalakan. 
Kay bilis ng panahon, 
Dumating ang isang daluyong. 
Sa akin siya'y nanlamig at inagaw Ng isang magnanakaw. 
Hinarap ko siya't tinanong dahil sa aking pagdaramdam. 
Sinabi niyang hindi naman talaga niya ako mahal; 
Naburyo lamang siya sa kanyang tahanan Kaya't ako'y kaniyang pinaglaruan.


Napakabilis ng pangyayari, 

Akala ko'y ikaw na hanggang sa huli. 
Akala ko'y ikaw ang magiging kabiyak. 
Akala ko'y ikaw ang magpupunan sa aking pusong wasak. 

Masasabi kong ako nga'y nasa isang teatro. 
Hindi ko batid ang mga maaaring mangyari. 
Ang mga salitang maiuusal ng bawat mga labi 
Ay pawang nais ng bawat isa sa amin. 
Isang palabas muli ang naglaho. 
Mapait ang naging pagtatapos. 
Isa sa mga karakter ang hindi nagmaliw ang pag-irog nang taos, 
Sapagkat ang puso'y piniling maging bilanggo.






Original content poetry by Aeril

Bulag ( A Covid19 Poem From The Perspective Of A Gen Z)

Mula sa sakripisyo ng mga front liners
Kailan kaya magwawakas ang pagtulo ng mga luha
Buhay na nawala dahil sa kalabang di nakikita,
Kailan kaya muling sisikat ang panibagong umaga?


Tulong doon tulong dito,
Iyak doon iyak dito,
ang bulsa ng gobyerno tila ba'y naging gasgado
Paano na kaya kung mawalan na ng pondo?
Paano na kaya kung sumuko na ang mga nagsasakripisyo?


Paano nga ba natin kakaharapin ang ating sariling anino?
Sino nga ba ang tunay na kalaban natin dito?
Gobyerno? O tayo mismong mga mamamayang Pilipino?
Paano tayo makakabangon kung patuloy lang tayong aasa sa pulitiko?


Mula sa laban na ito, na luha ang simbolo,
Bumangon tayo at patuloy na maging disiplinado,
At kung ang may likha ang ating magiging sentro,
Tiyak na tayo ay panalo sa labang it.




~ Original content by KJODS

Ikaw Pa Rin Ba Hanggang Sa Ating Pagtanda?

Nitong nakaraang Sabado, i watched Ben Platt's concert over Netflix. Not to mention the soulful music, I was really impressed by one of the songs, by its lyrics and content - Grow as We Go.

It relates beautifully about love and relationships needing space and growing.

Do you really need to break-up or cool-off with someone you love because you needed space...? Or when you feel like you needed to grow on your own, is it needed for you to leave your SO?

My thoughts about these circumstances when it tries to rock the boat in your relationship is the common alibi of those mentioned above, in retrospect, the actual reason isn't about growing or needing space - it's about falling out of love with that person.

Siguro mali ako on my observations, pero ang pag-ibig ay nagbabago, hindi siya consistent pero kung matututo ang dalawang tao upang alagaan at gawing matamis ang pagsasamahan sa gitna ng mga bumabangong pagsubok sa relasyon, siguro isa iyon sa mga susi upang magtagumpay na steady at maging matatag ang isang pagsasama.

"I don't think you have to leave 

if to change is what you need

You can change right next to me

when you're high i'll take the lows

You can ebb and i can flow

and we'll take it slow

and grow as we go"

Leave your thoughts in the comments.

@billymacdeus (Instagram)

@macdeuz (Facebook Page)

Missed Connections Part 1

Our eyes locked...
it was awkward
my heart thumped
so fast
i felt like a lion
leaping out
to give you
a fierce hug

you flashed
your pure white teeth
your eyes
smiled and so sincere
it was dancing
erotically
but in a discrete way
asking, questioning, waiting

i brushed my arms
incidentally
in a non essential way
to check
the thermometer
if you would give in
to my body's dictation

you were amazed
you set the trap
you walked..
slowly, lookin me back
with a wink
seducing
your eyes, so wonderful

i followed you
i cornered you
i was about
to give a buss
addicted
by your eyes flashing
with mischief

but you smack me
with your hot lips
so hot that i quivered
with ecstasy
i came uncontrolled
with our locked embrace
so hot that i almost fainted

slowly...easily
you lowered your lips
down to my neck...
squeezing my ...


(to be continued...)




® Poetry by MoonShot
(original content submission)