Anong Ginagawa Mo?

Simula ng tumama
Salot na nagmula Sa ibang Bansa Mga tao ay wala ng nagawa Iba man ay apektado Pinilit lumabas kahit delikado Sa bantay ng lansangan tayo ay saludo Una ang ama ng bayan ang ating pangulo (PRRD) Hakbang ng iba nagtiktok Para maiwasan sobrang pagkabagot Ang iba nman mensahe ay humuhugot Makatang dila'y dagliang nahubog Samakatuwid iba iba ang resulta Nang melenyal na ngayoy pangdemya Hinahanapan pa ng lunas at bakuna Para kahit sa paanoy magaaral ay makapagaral na sila Mga estudyanteng kabataan Bahay bahay ang silid-aralan Pinapanukalang pag-aaral ay doon na lamang
Bastat may kumpyuter kumonek sa internet lamang Karamihan naman pagbili ang inaatupag Minsay pagtitinda ng produkto pagkain sa hapag Kadalasay bitamina pampaganda Kasabay Ng sumba, at nang pag eehersisyo Mga may hanap buhay sa bahay ginawa Upisina nilay kawarto oh kayay Sala Malimit sa dakong di sila magambala Ng kanilang pamilya Magpahanggang ngayon ganito ang sistema Mga driver tigil pasada muna Anu kaya ginagawa nila? Para may maipang tustos sa pamilya Anu kayang diskarte nila ngayong panahon ng pangdemya



~ Credits to James Riazo

Ako'y Maghihintay

Binibilang ang bawat patak ng ulan Kung kailan matatapos ay hindi ko alam Katulad ng paghihintay na tila walang katapusan Hinihiling na sana nama'y masuklian Pagmamahalang ipinagdarasal na mabigyang katuparan Naranasan mo na bang matagal na magisa? Sa pagmumuni muni'y nalimutan na kailangan mo ring maging masaya Hanggang isang araw natuklasan ang tunay na ligaya ay wala na pala Tawa at ngiti sa iyong mga labi kaytagal na napawi na Ilang tawag ng pag ibig na ba ang pinalagpas? Nanghihinayang sa tuwinang maaalala ang nakalipas Mas piniling sarilinin ang panahon at ang oras Nagpaikot ikot sa gitna ng mundo na tila ang bukas ay wala nang wakas Kung tadhana'y naririnig sinasambit ng aking bibig At sakaling dumating isa pang pag ibig Na sa tuyot na puso'y muling magbibigay pintig Yayakapin ng mahigpit at ikukulong sa bisig Hahayaang ang aking damdamin ang maging musika at magpahayag ng aking himig



® Poetry by Michael Sebastian

I Love You, Life

aren't we all just messed-up pieces?

like broken shards of colored glass?
each
piece

representing a different time when we lived,

we loved,

we were alive,

and then

we were left,

shattered,

only to find we had another purpose in being left behind.

for else who could take the light from the sun and tear it apart into a million colors,

but the glass mosaics that we had become.

and now when the light passes through,

selected,

but our torn hues.

the myriad colors of the unbeatable sun,

dancing,

with glee.
then,

for any who looked within us,

or beyond where the light hit the ground they would see,

glinting and shimmering,

® Original Poem by Meowter Space

Quarantined

Pagtakbo ng oras na tila'y walang humpay 
Sa isang gabing malamig ang simoy, 
Dala'y samyo ng tubig alat 
Sa pigurang nakatingala sa alapaap. 
Itinuwid ang bola ng sinulid Patungo sa mga bituing marikit. 

Dalawang mata'y ipinikit; 
Payapang inalala ang lahat ng mga pasakit. 
Kinimkim nang ilang dekada, 
Sa pusong napuno ng takot at pag-aalala. 
Nag-aalab ang poot at pagkasi, 
'Di mawari kung alin ang magwawagi. 
Tila ako'y nasa isang teatro. 
Patuloy kong ginagampanan ang karakter na inilaan, 
Kung saan ako'y isang hamak na tumitingala 
At inaasam ang isang bituing marilag. 
Sa pagpapatuloy ng palabas, 'Di ko sukat akalaing ako'y masisilayan, 




Pinansin, 
inalagaan, 
at hinagkan. 

Ang puso'y napuno ng kapayapaan at kagalakan. 
Kay bilis ng panahon, 
Dumating ang isang daluyong. 
Sa akin siya'y nanlamig at inagaw Ng isang magnanakaw. 
Hinarap ko siya't tinanong dahil sa aking pagdaramdam. 
Sinabi niyang hindi naman talaga niya ako mahal; 
Naburyo lamang siya sa kanyang tahanan Kaya't ako'y kaniyang pinaglaruan.


Napakabilis ng pangyayari, 

Akala ko'y ikaw na hanggang sa huli. 
Akala ko'y ikaw ang magiging kabiyak. 
Akala ko'y ikaw ang magpupunan sa aking pusong wasak. 

Masasabi kong ako nga'y nasa isang teatro. 
Hindi ko batid ang mga maaaring mangyari. 
Ang mga salitang maiuusal ng bawat mga labi 
Ay pawang nais ng bawat isa sa amin. 
Isang palabas muli ang naglaho. 
Mapait ang naging pagtatapos. 
Isa sa mga karakter ang hindi nagmaliw ang pag-irog nang taos, 
Sapagkat ang puso'y piniling maging bilanggo.






Original content poetry by Aeril

Bulag ( A Covid19 Poem From The Perspective Of A Gen Z)

Mula sa sakripisyo ng mga front liners
Kailan kaya magwawakas ang pagtulo ng mga luha
Buhay na nawala dahil sa kalabang di nakikita,
Kailan kaya muling sisikat ang panibagong umaga?


Tulong doon tulong dito,
Iyak doon iyak dito,
ang bulsa ng gobyerno tila ba'y naging gasgado
Paano na kaya kung mawalan na ng pondo?
Paano na kaya kung sumuko na ang mga nagsasakripisyo?


Paano nga ba natin kakaharapin ang ating sariling anino?
Sino nga ba ang tunay na kalaban natin dito?
Gobyerno? O tayo mismong mga mamamayang Pilipino?
Paano tayo makakabangon kung patuloy lang tayong aasa sa pulitiko?


Mula sa laban na ito, na luha ang simbolo,
Bumangon tayo at patuloy na maging disiplinado,
At kung ang may likha ang ating magiging sentro,
Tiyak na tayo ay panalo sa labang it.




~ Original content by KJODS